Vandaag had ik een crematie op een hele bijzondere locatie, crematorium en begraafplaats Laurentius. Na een mooie afscheidsdienst in de aula van het crematorium liepen wij naar buiten. Bij crematorium en begraafplaats Laurentius is het daadwerkelijke crematorium achter op het terrein gelegen. Hierdoor is het mogelijk om na de afscheidsdienst in de aula jouw dierbare voor de laatste keer te begeleiden naar het crematorium.
Vaak merk ik dat de families tijdens het aflopen van het pad helemaal gericht zijn op dit laatste eerbetoon aan hun dierbare. Vandaag was dit ook het geval. Het was een mooie, emotionele wandeling waarin de kleinkinderen de kist begeleidden. Na het wegbrengen van de overledene keren de nabestaanden weer terug naar de aula en condoleanceruimte. Tijdens het teruglopen zie ik vaak dat de mensen om zich heen kijken. Op dat moment merken ze in wat een prachtige omgeving ze zich bevinden.
Crematorium en begraafplaats Laurentius is omgeven door groen. En naast de mooie vijver is er sinds kort nu ook een stukje gras met kippen en geitjes.
De kinderen zien de dieren nu ook ineens. Ze rennen er enthousiast heen, mooi om te zien hoe de dieren de kinderen even afleiden van het verdriet. Door dit stukje leven op het crematorium te brengen wordt het contrast tussen het leven en de dood verminderd. Want hoewel wij vandaag afscheid moeten nemen van een dierbaar persoon, de wereld staat niet stil en blijft doorgaan.
